Zenonis est, inquam, hoc Stoici.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quae animi affectio suum cuique tribuens atque hanc, quam dico. Quam si explicavisset, non tam haesitaret. Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum? Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Duo Reges: constructio interrete. Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. At, si voluptas esset bonum, desideraret. Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Sed non alienum est, quo facilius vis verbi intellegatur, rationem huius verbi faciendi Zenonis exponere. Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret?

Ita similis erit ei finis boni, atque antea fuerat, neque idem tamen;
Ut aliquid scire se gaudeant?
Sed quid sentiat, non videtis.
Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est;
Non autem hoc: igitur ne illud quidem.
Quae iam oratio non a philosopho aliquo, sed a censore opprimenda est.

Ex quo intellegitur idem illud, solum bonum esse, quod
honestum sit, idque esse beate vivere: honeste, id est cum
virtute, vivere.

Nam, ut paulo ante docui, augendae voluptatis finis est
doloris omnis amotio.

Inquit, respondet: Quia, nisi quod honestum est, nullum est aliud bonum! Non quaero iam verumne sit;

Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint.

Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? At certe gravius. At iam decimum annum in spelunca iacet. Ergo infelix una molestia, fellx rursus, cum is ipse anulus in praecordiis piscis inventus est? Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint.

Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur.
Cenasti in vita numquam bene, cum omnia in ista Consumis squilla atque acupensere cum decimano.
At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest.
Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans;
Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit.
Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo.

Bork: Quid ergo attinet dicere: Nihil haberem, quod reprehenderem, si finitas cupiditates haberent?
Quo modo?: Quid, cum volumus nomina eorum, qui quid gesserint, nota nobis esse, parentes, patriam, multa praeterea minime necessaria?
Bork: Erat enim Polemonis.
Efficiens dici potest.: Nam si beatus umquam fuisset, beatam vitam usque ad illum a Cyro extructum rogum pertulisset.
Bork: Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis;
Zenonem roges;: Ratio enim nostra consentit, pugnat oratio.

Atque ego: Scis me, inquam, istud idem sentire, Piso, sed a te opportune facta mentio est. Tria genera bonorum; Recte, inquit, intellegis. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia?